تبلیغات

آموزش فارسی آهنگ سازی با FL Studio به همراه ۷۵۰۰۰ نمونه و بیت

بیو گرافی جیمی هندریکس

جیمی هندریکس      
      
اطلاعات هنرمند      
نام اصلی    جانی آلن هندریکس      
نام مستعار    جیمز مارشال "جیمی" هندریکس      
زادروز    ۲۷ نوامبر ۱۹۴۲
سیاتل      
اهل کشور    سیاتل  ایالات متحده آمریکا      
درگذشت    ۱۸ سپتامبر ۱۹۷۰ (۲۷ سال)
کنزینگتون  انگلستان      
سبک‌ها    هارد راک، بلوز راک، سایکدلیک راک، اسید راک، فانک راک      
کار(ها)    موسیقیدان، آهنگساز، تهیه کننده      
ساز(ها)    گیتار، خواننده، گیتار باس      
مدت کار    ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۰      
ناشر(ها)    RSVP, Track, Barclay, Polydor, Reprise, Capitol, MCA      
وب‌گاه    وب‌گاه جیمی هندریکس      
سازهای برجسته      
Fender Stratocaster
Gibson Flying V     
جیمز آلن(مارشال) هندریکس (به انگلیسی: James Marshall "Jimi" Hendrix) (۲۷ نوامبر ۱۹۴۲ - ۱۸ سپتامبر ۱۹۷۰) خواننده، ترانه‌نویس و گیتاریست آمریکایی بود.[۱] بسیاری معتقد هستند که وی نقش گیتار الکتریک را در آهنگ‌ها برجسته کرد.[۲] بسیاری او را پدر گیتار الکتریک می‌دانند؛ چراکه گیتار الکتریک را که تا پیش از آن تنها به عنوان عنصری حاشیه‌ای و مکمل آواز مشتمل بر تکرار آکوردهای تکراری و ساده بود را به عنوان عنصر کلیدی در موسیقی راک درآورد. بدین لحاظ می‌شود گفت وی بیشترین تأثیر را روی نوازندگان راک داشته‌است. کارهای عجیب وی با گیتار مثل نواختن با دندان یا نواختن گیتار در پشت سر از ویژگی‌های منحصر به فرد او بود.
در امتداد رفتار شگفت انگیزش با گیتار برقی وی در فستیوال پاپ مونتری کاری کرد که شهرتش را به اوج رسانید: در انتهای اجرای برنامه گیتارش را برای تشکر از تماشاچیان به آتش کشید.[۳] او در سال ۱۹۶۶، با ترانه‌های خلسه‌آوری چون «Hey Joe» و «Purple Haze» و همچنین یک اجرای زنده افسانه‌ای به مقام ستاره راک دست یافت. کتاب «Room Full of Mirrors» به مناسبت سی و پنجمین سالگرد درگذشت او در سال ۱۹۷۰ منتشر شده‌است. راز مرگ او هنوز در هاله‌ای از ابهام است؛ هیچ گاه بطور قطعی معلوم نشد دلیل آن خودکشی بوده یا بر حسب اتفاق به دلیل تداخل تأثیر مصرف زیاد مشروبات الکلی(که پیشتر در یک مهمانی شبانه مصرف کرده بود) با تأثیر تعداد زیاد قرص‌های خواب‌آور(که همان شب خورده بود)، رخ داده‌است.[۴]
او به همراه جیم موریسون و جنیس جاپلین به دلیل حرف جی(J) ابتدای نام کوچک و مرگ نسبتا مشابه‌شان(مرتبط با مواد مخدر/روانگردان)، هر سه حدود ۲۷ سالگی و در بازه‌ای تنها چند ماهه مابین سپتامبر ۱۹۷۰ تا جولای ۱۹۷۱، سه‌گانهٔ تراژیک و افسانه‌ای «تری جِیز»(Three j's) موسیقی راک دهه ۱۹۶۰ را تشکیل داده‌اند. به علاوه این سه به همراه برایان جونز و کرت کوبین «کلوب ۲۷» را تشکیل می‌دهند.
مجله رولینگ استون در سال ۲۰۰۳ و در رده‌بندی ۱۰۰ گیتاریست برتر تمامی دوران، جیمی هندریکس را در رتبه ۱ قرار داد.[۵]

بیو گرافی مارک نافلر

مارک نافلر

مارک نافلر
اطلاعات هنرمند
زادروز	۱۲ آگوست ۱۹۴۹ (۶۳ سال)
اهل کشور	گلاسگو، اسکاتلند
سبک‌ها	فولک راک، بلوز/راک، کانتری، سوینگ
مدت کار	۱۹۶۵ تاکنون[۱]
ناشر(ها)	مرکوری، وارنر، ورتیگو
وب‌گاه	MarkKnopfler.com

مارک نافلر (به انگلیسی: Mark Knopfler)‏ آهنگ‌ساز، گیتاریست و خواننده نامدار بریتانیایی است.^[۲]

او بیشتر به‌عنوان گیتاریست و خواننده گروه راک دایر استریتس که در سال ۱۹۷۷ توسط او و برادرش دیوید بنیان‌گذاشته شد شناخته می‌شود. در پی فروپاشیدن گروه از سال ۱۹۹۵ به این سو، نافلر به کارهای تکی و انتشار آلبوم‌های شخصی روی آورده است.

درباره

مادر مارک نافلر انگلیسی و پدرش یک معمار یهودی تبار اهل مجارستان^[۳] بود. به خاطر شرایط سیاسی و گرایش‌های کمونیستی پدرش آن‌ها مجبور شدند ابتدا به اسکاتلند مهاجرت کنند. مدتی بعد و زمانی که مارک نافلر ۹ ساله بود خانواده‌اش به منطقه‌ای در شمال شرقی انگلستان که زادگاه مادرش بود نقل مکان کردند.

در ده سالگی اولین گیتارش را که یک هافنر با پیکاپ‌های جفت بود به قیمت ۵۰ پاوند خریداری کرد.^[۴] مانند دیگر همسالانش به کارهای خوانندگانی چون الویس و نوازندگانی همچون جیمی هندریکس، چت اتکینز، اسکاتی مور و... علاقه نشان می‌داد. در ۱۶ سالگی به همراه یکی از دوستانش مدتی در یک تلویزیون محلی به اجرای برنامه پرداختند.^[۵]

نافلر در سال ۱۹۶۷ به تحصیل در رشته روزنامه‌نگاری پرداخت و بعد از پایان این دوره در روزنامه عصر یورک‌شایر مشغول بکار شد.^[۶] دو سال بعد برای دستیابی به درجه بالاتر علمی به ادامه تحصیل در دانشگاه لیدز پرداخت.^[۷] در همین زمان بود که با کیتی وایت (دوست دختر قدیمی‌اش از زمان مدرسه) ازدواج کرد هرچند این رابطه دوام زیادی نیاورد و بعد از مدتی به جدایی انجامید. مارک در آن زمان با یک نوازنده و خواننده سبک بلوز به نام «استیو فیلیپس» آشنا شد. این دو در کنار هم به مدت ۵ سال ساز می‌زدند. مارک در برخی آلبوم‌های شخصی استیو نیز با او همکاری کرد. سپس نافلر به لندن نقل مکان کرد، جایی که فعالیت حرفه‌ای موسیقی‌اش را آغاز نمود.

سال ۱۹۷۷ را می‌توان سال شهرت " مارک نافلر" دانست زیرا در این سال او پس از آشنایی اتفاقی با "جان ایلسلی" و "آلن کلارک" گروه دایر استریتس را بوجود آورد. اعضای گروه "دایر استریتس" شامل برادرش دیوید (نوازنده گیتار)، جان ایلسلی (نوازنده بیس) و پیک ویترز (نوازنده درامز) بودند. این گروه موفق در اواخر دهه ۷۰ با ترکیب موسیقی راک، بلوز، جَز و حتی کانتری و اشعاری که اغلب خود نافلر تهیه می‌کرد به شهرت زیادی رسیدند.

مارک نافلر ترانه سرا، گیتاریست و خواننده اصلی دایر استریتس بود، گروه راکی که دیگر وجود ندارد، این گروه در دوره بعد از پانک راک وارد میدان شد و موسیقی بی پیرایه، صیقل نخورده و مینیمالیست داشت و کار خود را با الهام از بلوز راک جِی‌جِی کیل شروع کرد اما از جاز و کانتری هم مایه می‌گرفت و از پراگرسیو راک هم متاثر بود.

زندگی حرفه‌ای

مجله رولینگ استون در سال ۲۰۰۳ و در رده‌بندی ۱۰۰ گیتاریست برتر تمامی دوران، مارک نافلر را در رتبه ۲۷ قرار داد.^[۸]

تجهیزات موسیقی و شیوهٔ نوازندگی

نافلر گیتارهای متعددی دارد از میان آن‌ها می‌توان به فندرهای تلکستر و استرتوکستر، گیبسون لس پال، دن‌الکترو، رامیرز اسپانیش اشاره کرد. او بیشتر اوقات از یک استرتوکستر قرمز رنگ مدل ۱۹۵۴ استفاده می‌کند. نافلر به این ساز که یکی از اولین فندرهای تولید شده از این سری است لقب ژوراسیک استرت داده است.^[۹]

از نکات جالب درباره مارک نافلر این است که با وجود این‌که او فردی چپ‌دست است با گیتارهای معمولی (راست‌دست) می‌نوازد. نافلر به خاطر شیوه منحصر به فرد پیکینگ‌اش ^[۱۰] شهرت دارد. در واقع تکنیک ابداعی وی تلفیقی از کلاوهمر^[۱۱] و پیکینگ گیتار آکوستیک است.

آلبوم‌ها

آلبوم‌های شخصی

آلبوم‌های مشترک

آلبوم‌های موسیقی فیلم/Soundtrack

جوایز و افتخارات

۱۹۸۶

• برنده گرمی بهترین اجرای دونفره یا گروهی همراه با آواز برای آهنگ Money for nothing
• برنده گرمی بهترین اجرای کانتری بدون کلام برای آهنگ Cosmic Square Dance(همراه با چت اتکینز)

۱۹۹۱

• برنده گرمی بهترین هم‌آوایی کانتری برای آهنگ Poor Boy Blues(همراه با چت اتکینز)
• برنده گرمی بهترین اجرای کانتری بدون کلام برای آهنگ So Soft, Your Goodbye(همراه با چت اتکینز)

۱۹۹۳

دریافت دکترای افتخاری موسیقی از دانشگاه نیوکاسل^[۱۲]

۱۹۹۹

دریافت نشان افتخار پادشاهی بریتانیا^[۱۳]

۲۰۰۷

دریافت دکترای افتخاری موسیقی از دانشگاه ساندرلند^[۱۴]

بیو گرافی اریک کلاپتون